ที่มาของงานฝีมือป้าศรี

 ในเมื่อมีอาชีพแม่บ้าน งานผ้าหรืองานฝีมืออื่นๆ ก็ย่อมอยู่ในวงจรชีวิตเช่นกัน เพียงแต่จะเอาดีทางด้านไหนเด่นๆให้พอมีหน้ามีตาบ้างนะเหรอ อิอิ ยังไม่รู้เลย ใครเขาพูดเรื่องอะไรขึ้นมา ตูรู้ไปหมด ทำเป็นซะทุกอย่าง  เหอะๆ ก็เเค่เบสิคเท่านั้นเเหละ เขาเรียกว่า ความรู้ท่วมหัว เอาตัวไม่รอด ฮ่า ฮ่า


--------------


จะมาชวนคุยเรื่องตัดๆ เย็บๆ งานผ้าความจริงก็อยู่กับเรามานานหลายสิบ สิบ ปีเหมือนกัน จำได้ว่าแหกตาดูโลกเมื่อจำความได้ก็เห็นจักรเย็บผ้าในบ้านซะแล้ว ซิงเกอร์ หรือ จีนแดงหัวดำ เป็นเเบบสายพานถีบเอา ต้องช่วย แม่สอยผ้า เลาะผ้าอยู่บ่อยๆ หรือช่วยจับเมื่อแม่จะรูดผ้าให้ย่นๆ ส่วนฝีมือตัวเองก็แต่เย็บเรียบๆง่ายๆ เช่นปลอกหมอน ผ้าปูโต๊ะ อะไรประมาณนี้


---------------------------


เริ่มพัฒนาฝีมือขึ้นก็เมื่อได้ซื้อจักรเอลน่าเป็นของตัวเองแล้วฝึกตามคอร์สที่เอลน่าเปิดสอนให้ฟรี  จนเคยเย็บหมอนโชว์ กล่องทิชชูเป็นรายได้สมัยตกอับได้เลยเเหละ อิอิ


---------------------------------------


หลังจากมามีอาชีพเป็นเรื่องเป็นราว ก็ทิ้งให้ฝุ่นจับทั้งสมอง ทั้งจักรจนพังไปต่อหน้าต่อตา...ตอนนี้ก็เลยต้องไปถอยของเล่นชิ้นใหม่คือจักรจาโมเน่ตัวเล็กสุด กระทัดรัดสุด ถูกสุด มาทดแทนสิ่งที่ขาดหายไป เพราะยังไงๆชีวิตเราต้องมีจักรเย็บผ้าเคียงข้างด้วยเสมอ...หลายปีมานี่แทบไม่ได้จับงานผ้ามาสบัดเลย เเต่...ช่วงนี้รู้สึกเหมือนกระปรี้กระเปร่าขึ้นมา...เริ่มขุดคุ้ยค้นหาเอาอุปกรณ์ทั้งหมดที่มีมาปัดฝุ่น ด้ายเย็บผ้าที่มีเเทบทุกสี ทั้งของเอลน่า วีนัส ดีเอ็มซี กรรไกร ที่เลาะผ้า ช๊อกเขียนผ้า ลูกกลิ้ง กระดาษสี เข็มหมุด เข็มจักร


ตีนผีของจักรเอลน่าแบบหลายเวอร์ชั่นเเต่บังเอิญเข้ากั๊นเข้ากันได้กับจาโมเน่ โชคดีไปเน๊อะ สรุปว่ามีหมดเเล้วทุกอย่างเเละยังคงอยู่ในสภาพดีทุกชิ้น เพราะเก็บไว้ที่สุราษฎร์ ขี้เกลือไม่เกาะ ไม่เป็นสนิมเเต่
อย่างใด ตอนนี้ข้นย้ายมาที่เกาะเรียบร้อยเเล้วค่ะอิอิ เยี่ยมมากกกกก


-------------------------------------------------------


เห้อ...ลืมบอกเหตุผลว่าทำไม ถึงไม่ซ้อมมือเรื่องอาหาร หรือขนม ซะละ ดูจะมีสาระเเละมีประโยชน์สำหรับอาชีพของตัวเองมากกว่า


หยุดเลยค่ะ หยุดเดี๋ยวนี้เลย พยายามอย่าฟุ้งซ่านเรื่องกินเด็ดขาดเลย เพราะสุขภาพกำลังเเย่ลงอย่างมาก เพราะไอ้ที่ตะกละเข้าไปนั่นเเหละ ตอนนี้หมอสั่งห้ามทุ๊กๆๆๆอย่าง อย่าตามใจปากเด็ดขาด ฉะนั้นก็เลยต้องหาอะไรมาทดแทนอาการไฮเปอร์อยากทำขนมทุกวันเลยก็ว่าได้... ซึ่งตอนนี้ก็เลยต้องหันมางานเย็บปักถักร้อย ทดแทนความมฟุ้งซ่านอื่นๆซะ  ขอบอกว่าได้ผลค่ะ


---------------------------------------------------------------


แต่เนื่องจากงานฝีมือครั้งนี้เป็นงานผ้าแนวใหม่สำหรับตัวเอง  ทั้งที่จริงชาวบ้านเขาคงเซ็งกันเเล้ว ฮ่า ฮ่า นั่นก็คืองาน quilt หรือ  patchwork  มันช่างเป็นงานที่น่าหลงไหลซะจริงๆ ช่างท้าทาย ยิ่งนัก จะว่าง่ายก็ง่าย จะว่ายากก็ยาก นะ เเต่เท่าที่ศึกษาดูและเเอบไปซื้อผ้า หรือซื้อหนังสือมาอ่าน รวมทั้งศึกษาทางเน็ต ก็ชอบนะ ถ้า ตาไม่บอดซะก่อนฮ่า ฮ่า เพราะมันต้องใช้สายตามากเลยอ่ะรวมทั้งสมาธิด้วย ลองแอบทำเล่นๆบ้างเเล้ว สามารถเลยนะ นั่งขลุกอยู่กับมันได้สองวันเชียวเเหละ ต้องโหมดูว่าจะชอบแค่ไหน กำลังวัดระดับความชอบว่ามีแค่ไหน ก่อนที่จะลงมือซื้ออะไรต่อมิอะไรอีกมากมายมากอง มาดอง ไว้เหมือนที่ใครๆเขาเขียนเตือนกันในเน็ต อิอิ  ใช่มัียค่ะ พี่หมียิ้ม ? อิอิ


------------------------------------------------------------------------



สุดท้ายงานที่พวกเรากำลังทำๆอยู่ มันเป็นการลงทุนที่ไม่มีรายได้เสริมขึ้นมาอีกแล้วใช่ไหมพี่หมียิ้ม...ก๊ากๆๆๆๆๆ
เราสนองตัณหาตัวเองกันอีกแล้วๆๆๆ  อิอิ  แต่ก็ยังดีที่มันไม่อ้วนใช่ไหม อิอิ แถมจะทำให้เป็นคนขี้เกียจมากขึ้นหรือเปล่าก็ไม่รู้ซิ เพราะเมื่อไหร่ได้นั่งละก็ ก้นติดเบาะเลยแหละ ฮ่า ฮ่า
-------------------------------------
ยังไงก็ขอบอกนะ ว่าตื่นเต้นมาก ที่จะได้ ไปดูร้าน ที่เขาขายอุปกรณ์patchwork/quilt  โดยตรง อยากเห็นงานที่เขากำลังทำ หรือที่โชว์ๆกันอยู่  ยังไม่ได้ไปเลยนะ เเต่คิดตั้งไว้เเล้ว ว่าจากนี้ จะทำกระเป๋าสะพายใช้เองก่อนเลยนะ อยากมากๆๆๆๆ
-----------
ขอบคุณค่ะพี่หมียิ้มที่สละเวลามาเป็นไกด์ เเละพี่เลี้ยงให้สำหรับการไปชมงานที่ประเทศบองมาเช่ในวันอาทิตย์ที่จะถึงนี้ค่ะ อิอิ