ใบนี้ของศรี

สมศรี

ใบนี้ของแม่

กระเป๋า Bonnie girl

กลับเข้าไปสุราษฎร์ทำธุระส่วนตัวนิดหน่อย  ก็อดไม่ได้ที่จะเเอบเเว๊บไปร้านจักรจาโนเม่ที่เพิ่งซื้อมาสองเดือนที่เเล้วเพื่อจะถามเรื่องหนังสือสมาชิกเล่มต่อไป จะได้ดูว่ามีเเบบอะไรใหม่ๆให้ทำได้บ้าง ปรากฎว่ายังไม่ถึงเวลารับเล่มใหม่ เเต่ก็ได้รับเสียงเชียร์จากพนักงาน ว่ามีชุดคิทสำเร็จลดราคาเยอะเลย  เเหม..ศรีก็ตาลุกวาวๆเชียว เเหะๆๆ หยิบโน้นนี่นั่น รวมทั้ง เจ้าเซ็ทนี้มาด้วย ก๊ากๆๆๆๆ
เอาละหว่า ทำเป็นเก่ง ซื้อเเล้วกะว่าจะทำได้โดยไม่ต้องปรึกษาใครเลยเหรอ เจ้าหนูน้อยที่ฝากระเป๋านั่น มันงานปราบเซียนมือใหม่เชียวนา
กว่าจะได้ลงมือทำ หิ้วไปหิ้วมาทั่วสารทิศ อ่านรายละเอียดการทำที่แนบมา ขอบอกว่าห่วยมาก เขียนมาแบบหยาบๆ ลวกๆ ตายห่าเลยตู จะว่าไปแแล้วพวกชุดสำเร็จทั้งหลายทำไงที่ซื้อๆมาลองมือ สู้ของภิณช์ ไม่ได้สักยี่ห้อเลย  ของเขาละเอียดมาก ภาพบรรยายเป็นสีหมดทุกขั้นตอน
แต่ถึงมันจะยากยังไง ก็จะต้องทำให้ได้อยู่ดีเเหละ เพราะซื้อมาเเล้ว ไม่ใช่ถูกๆด้วยนา อิอิ  คือที่เลือกชุดนี้ก็เพราะอยากได้กระเป๋าสะพายข้างไว้ใช้เองพอดีเลย จะออกมาเเบบไหนก็คอยติดตามดูนะค้า

ผลงานวันที่ 1



ผลงานวันที่ 2



กว่าจะใส่ซิปได้รื้อถอนสองรอบ กว่าจะเข้าใจ และให้มันลงตัว

ในแบบไม่ได้บอกให้ควิลท์หรอก นะ แต่ศรีทำเองทั้งหมดทั้งฝาเป๋าทั้งตัวเป๋า

เพื่อเพิ่มความทรงตัวให้เป๋า

เสร็จซะที ห้าทุ่ม 23/6/54 ดีใจมาก

เดินสะพายไปมาสองสามรอบ ไม่เหมาะกับหน้าตานางมารอย่างศรีเลยว่ะ

หัวซิป มีสตอแหล ห้อย ปลายซิป มีโบว์  สายสะพายเป็นโซ่

ดูดากมันซะหน่อย

ด้านหลังแอบมีลูกไม้ประดับ

สวยงามมากๆ ไม่ได้แกล้งชม เอิ๊กๆๆๆ

ดูน้องซู แบบสมบูรณ์ ชัดๆอีกสักที

........

แน่เเล้ว...อ้ายเหมียวเอ้ย...เป็นหน้าทีของน้องอีกแล้ว ไปขายสนามแบดให้ป้าหน่อยเด้อ ก๊ากๆๆๆๆๆ

ปิ๊กแป๊กใบแรกสร้างแพทเทินเอง

หลังจากศึกษาอยู่นาน เเละดูเเพทเทินต้นเเบบจากหนังสือบ้าง

จากที่พี่หมียิ้มส่งมาให้บ้าง ก็ยังกังวลกับการลงมือทำเป๋าปิ๊กแป๊กอยู่ดีเเหละ

เพราะทำตามขนาดแพทเทินของพี่หมียิ้มไม่ได้ ไม่มีปากกระเป๋าขนาดนั้นค่ะ

เพราะซื้อแต่ขนาดเล็กๆมาสามชิ้นไว้หัดทำ

วันนี้คงต้องลุยเสี่ยงลองทำดูเเล้วละ

ปากกระเป๋ากว้าง 4 นิ้ว กับเศษผ้าลายที่ควิลท์ง่ายๆ ไม่ต้องต่อเเพทเวิร์ค

เผื่อว่าเสียหายจะได้ไม่เสียดาย

เขียนแพทเทินในกระดาษอย่างบรรจง

เเล้วก็ได้ผลงานออกมา อย่างที่เห็นนั้นเเหละค่ะ

ความอ้วนตรงก้นกับขนาดปากของกระเป๋าไม่ค่อยสมดุลย์กันเท่าไหร่ หรอกค่ะ

เเต่ก็ดีใจที่จะได้เก็บประสบการณ์การทำไปเป็นครูในชิ้นต่อๆไป

เเง้มปาก

โชว์ก้น



ถั่วปากอ้า

จะว่าไปแล้ว การทำเป๋าเล็กๆใส่เหรียญก็มีเสน่ห์ของมันในเเต่ละเเบบเน๊อะ
พอได้ลงมือทำ ออกมาเป็นชิ้นงาน ถึงจะรู้สึกได้เอง ไม่เหมือนสมัยที่เราอยู่ในตำแหน่งคนซื้อเลยนะ
ใครไม่ลองก็คงไม่รู้ ว่ามันมีความสุขขนาดไหน เพราะ ได้ ทำ ใน สิ่ง ที่ รัก และสุข ทุก ครั้ง ที่ ได้ ทำ



รวมภาพงานฝีมือ