ทำไมเราถึงต้องอยากซื้ออุปกรณ์อะไรต่อมิอะไรเพิ่มอยู่เรื่อยเลยนะทั้งที่ยังไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย แต่สมองคิดไปไกลตั้งหลายกิโลเเล้ว สมองกับปัจจุบันทำไมมันถึงไม่สมดุลกันเลย ไม่เข้าใจจริงๆ
ที่บ่นๆนี่คือมันไม่ใช่ครั้งเเรกที่เป็นเเบบนี้ แต่้มันเป็นอยู่ตลอดเวลา คิดไปเองว่าถ้าไม่มีสิ่งนั้น สิ่งโน้น จะทำแบบนั้นแบบนี้ไม่ได้ ทั้งที่ยังไม่รู้เลยว่าเมื่อไหร่จะได้ทำ จะมีเวลาทำรึเปล่าก็ไม่รู้ งงกับตัวเองจริงๆ ..ค่อยมาบ่นต่อนะ อิอิ
-----------
อย่างเรื่องผ้านะ ยังไม่มีโปรเจคเลยละก็บ้าซื้อซะยกใหญ่ เหอะๆๆ
ล๊อทเเรก มาจากร้านขายผ้าร้านใหญ่ในกระบี่ เป็นคอตต้อน 100% ทั้งหมด หลาละ80 บาท ค่ะ
ส่วนล๊อทถัดมา ไปขนมาจากพาหุรัดค่ะ หมดไปหลายตังค์ แต่ก็คุ้มค่าค่ะ เพราะพี่หมียิ้มให้หลักการปลอบใจว่าอยู่ไกลซื้อไปเหอะ เวลาจะใช้มันไม่มี เเล้วงานจะออกมาอย่างไร ก็ให้คิดอีกว่า เราต้องได้รับรางวัลอุปกรณ์ดีเด่นเเน่นอน 5555
เป็นเรื่องปกติ ผ้าบางชิ้น อุปกรณ์บางอย่าง หมียิ้มซื้อมาล่วงหน้าเป็นปี
ตอบลบบางที ผ้าบางชื้นที่มีก็สวยเกินจนกว่าจะเอามาเย็บ ก็เก็บอยู่อย่างนั้น
ทุกสิ่งบางครั้ง มัน out of control
เรื่องใจมันห้ามยากจ้ะ บางทีห้ามใจมากๆ กลายเป็นว่าทุกข์เว่อร์ ๆ
เลยตามใจตัวเองบ้าง ห้ามบ้าง เป็นระยะ ๆ เอาเท่าที่ไหวเน๊อะ
หมียิ้ม(แก้มปริ)
สู้ ๆ จ้ะ อุปกรณ์ดีมีชัยไปกว่าครึ่ง อิอิ
ตอบลบฮ่า ๆ ๆ ๆ ......ผ้าของนอทก็จะล้มมาทับนอทตายอยู่แล้วค่ะเนี่ย!!!
ตอบลบนี่ยังดีนะที่ติดเกาะ ไม่สามารถไปเที่ยวตะลอน ได้ ไม่งั้นคงซื้ออีกเยอะเลย เเต่เดี๋ยวนี้ก็ชักทำเก่งเหมือนกันนะ สั่งซื้อโน้นนี่ทางเน็ตเเล้วนะ ฮ่า
ตอบลบถ้าพี่ไม่ติดเกาะ ก็คงจะอาการเดียวกับน้องนอทนั่นเเหละค่ะ
ตอบลบขอสอบถามค่ะ ผ้าที่ซื้อจากพาหุรัดซื้อมาจากตรงไหนหรอคะ??
ตอบลบ